چه ایامی که من در پی تو
و تو در جستجوی من
رج زدیم فاصله ها را
سرگردان ، دیده بر تلاقی دلها
و دل در گرو یکی شدن ها
به انتهای زمان دوختیم
رویای خوبمان شد
ترانه ی با هم بودن
ایام گذشت و سالها نیز هم ...
و هنوز چشمان من و تو
در پشت پرچین انتظار
جاده ی زمان را در کمین است
غافل از آنکه .... !!
خط های موازی ، هیچگاه بوسه بر هم نخواهند زد .!!

ج - علیخانی

دنیای من پر از دستهایی است که خسته نمیشوند
از نگه داشتن نقابها !
دنیای من پر از آدم هایی است که
فقط فعل هایی را صرف می کنند که برایشان صرف داشته باشد !
دنیای من ...... !!
دهانم پر از حرف است ، ولی با دهان پر که نمیشود حرف زد !!

آن گاه که تو
اندیشه ای سرگردان در مه بودی
من نیز اندیشه ای سرگشته در پس مه بودم.
مرا جستی و ترا جستم
از رغبت ما
رویاها پدید آمد..
و رویا
همان زمان بی آغاز و
فضای بی انتهاست...

جبران خلیل جبران

 در تاریکی شهر مردگان ،
تنها و سرگردان
در کوچه پس کوچه های جنون
قدم میزنم
تا شاید .....
از هم آغوشی با سکوت
آزادی به رقص آید.!!
ج - علیخانی

        دردا ، در نور و روشنایی ...
چون کورانیم
و در شب ظلمانی
بدنبال خورشید میگردیم
دست روزگار چه بیرحمانه
بر سرنوشت ما سیلی زد
آیینه را زنگار نبود !
نقش ما پر فریب بود .!!
ج - علیخانی

    زن بودن بسيار زيباست
چيزي كه يك شجاعت تمام نشدني ميخواهد
يك جنگ كه پايان ندارد
بسيار بايد بجنگي تا بتواني بگويي:
وقتي حوا سيب ممنوعه را چيد گناه بوجود نيامد
آن روز يك قدرت با شكوه متولد شد
كه به آن نافرماني ميگويند.

اوريانا فالاچي

از این همه نابرادری تعجب نخواهی کرد

اگر که خوب فکر کنی...

شاید که به یاد بیاوری

آن زمان که هابیل مُرد

فرزندی نداشت

و تنها قابیل بود که مانده بود

خوب فکر کن

اگرچه تلخ است اما

ما همه از نسل قابیلیم..!!

ای کـــاش
   هـمـان آدمـهـائی کـه
        نامم را
    نـوشتـه هايـم را
    و حـرفهـايـم را
به نـام خـودشـان ميزننـد ،
.
.
گـوشـه ای از دردهـايـم را هـم بـدزدنـد و بـه نـام خـودشـان بــزنــنــد !!

                                 مردمی که فکرشان آزاد نیست
                                   هیچگاه آزاد نخواهند شد
                 بلکه به وسعت تفکرشان قفسی دیگر را تجربه خواهند کرد...!

ای دوست من ،
من آن نیستم که می نمایم . نمود پیراهنی ست که به تن دارم . پیراهنی بر بافته زجان که مرا از پرسشهای تو و تو را از فراموشی من در امان می دارد .
آن " من " ی که در من است ، ای دوست در خانه ی خاموشی ساکن است و تا ابد همان جا می ماند . ناشناس و در نیافتنی .!
من نمی خواهم هر چه می گویم باور کنی و هر چه می کنم بپذیری . زیرا سخنان من چیزی جز صدای اندیشه های تو و کارهای من چیزی جز عمل آرزوهای تو نیستند .هنگامی که تو می گویی " باد به مشرق می وزد " من می گویم " آری به مشرق می وزد "
زیرا نمی خواهم تو بدانی که اندیشه ی من در بند باد نیست ، بلکه در بند دریاست .!!
تو نمی توانی اندیشه های دریایی مرا دریابی ، و من هم نمی خواهم که تو دریابی .... می خواهم در دریا تنها باشم .!!
جبران خلیل جبران

" سکوت “
خطرناکتر از حرفهای نیشدار است
کسی که سکوت میکند ،
روزی
” سرنوشت “
حرفهایش را به شما خواهد گفت !!

طولانی ترین قصه های پرغصه نیز ، بالاخره به پایان خواهند رسید !
              با چشمانی پر امید ، صبری لازم است .
            هیچ آسمانی نیز همیشه ابری نخواهد ماند .!!

                خدایا ... !!
                گله دارم از بندگانت ... !
             این روزها .......
               نشناخته مرا می شناسند ... !!
             می شنوند آنچه را که نمی گوییم ...!!
             و می بینند آنچه را که نمی کنم ... !!
           راستی نام این گناه چیست . ؟
     ج - علیخانی

من گم شده ام
سال هاست
بی سوار
در گستره ی بی آغاز و پایان
میانِ هزارتوی بی جوابِ سؤال
میانِ انباشتِ نشیب و فرازِ بسیار

من گم شده ام
در ثانیه های تردید
میانِ گام های مرددِ احساس
بی همزاد

من سال هاست
گم شده ام
در طاعونِ هویتِ زمان
در رشدِ شاخه ی بلوغ
و در جستجوی تابشِ آفتاب

گم شده ام
مشکوک و بی جواب
در کشمکشِ جُستن و ماندن
در انبوهِ کاغذ
و در چرخشِ بی وقفه ی نیاز

من گم شده ام
در ناخدایانِ رمز و راز
میانِ فصول
میانِ زادن و مردن

سال هاست
گم شده ام
در یافتِ خانه ی روشن
میانِ انبوهِ تاریک
در باریک کوچه ی جهل!

اهالی مشرق زمین ، آدمیان آفت زده ،
مردمان کوچکی که داد از بزرگی دارند
کسانی که عود می افروزند تا بوی تعفن خود را پنهان کنند
مردگانی که پای بر گورستان خود ساخته خویش دارند
فضای مشرق زمین هنوز آبستن دود بر خواسته از معبد کاهنان است
وآسمان شهرش شرمگین از ستایشگران
مشرق زمین سرزمین آداب و رسوم بندگی ست
و مولود آن در راه است بنام بردگی
در این سرزمین چه راحت زهر در پیمانه ی انگبین دارند
و چه بیباک نقاب بر رخ حقیقت می کشند
تقویم مشرق زمین همه پر آشوب می خورد ورق
مردمانش همه بیمار و افسونگر
گویی که عادت شده این درد بر خشک و تر ... !!

با دلی لبریز از درد ...
نهفته های درونم را به بازار چشمانت عرضه کردم
به بهای جنون تو به من خندیدی
گذشتم و تو نیز گذر کردی
اما هنوز هم که هنوز است ...
گریانم بر این ماجرا ،
که چرا چشمان تو سو نداشت !!
و چه بی انصاف بودم من
که از غوره باده طلب می کردم . !!

ج _ علیخانی

خدایا ...!!
ای کاش داستان آدم و حوا یت در زمین بود
تا می دیدی چه بسیارند ، ... عاشقان سیب تبعیدت !!
بیچاره آدم که فقط او ... رو سیاه شد. !!

ج _ علیخانی

خدایا ... !!
گله دارم از بندگانت ... !
این روزها .......
نشناخته مرا می شناسند ... !!
می شنوند آنچه را که نمی گوییم ...!!
و می بینند آنچه را که نمی کنم ... !!
راستی نام این گناه چیست . ؟

ج _ علیخانی

در سکوتی سرشار از ازدحام
به شهر گمشده ها سر میزنم
تا شاید " خودم " را پیدا کنم
این روزها ...
خیلی دلم برای خودم تنگ شده !!

ج _ علیخانی

ای کاش می فهمیدم ...
ای کاش به من می آموختند ...
آنچه که در درون من است
همه در هستی ست !
و آنچه که در هستی ست
همه در درون من است !
والاترین ها ..... و پست ترین ها .....
تا در لوح ابدیت حک شود
" اندیشه " مادر هستی ست .!!

ج _ علیخانی

نیمه ی آرزوها ...
نیمه ی افسوس ها ...
این است دو روی سکه ی زندگی .
چه راحت عمر می بازیم
من و تو
در قمار زندگی . !

ج _ علیخانی

خداوندا ....
تا به کی بار گناه پدر بر فرزند
از جهنم زمینت گریزانم
به من بگو ...
جاده ی بهشت آسمانیت
از کجا می گذرد . !!

ش ادیب