الهی از سرگشتگی های دنیا و روزگار خسته و دل نگرانم

میخواهم دیوارهای فاصله را کنار بزنم

چرا که به این ایمان و باور رسیده ام

که هیچ کس جز تو فریاد رسم نیست

و نزدیکتر از تو به من وجود ندارد.

پس جوانه های یادت را با اشک ندامت چشمانم

دوباره شکوفا میکنم.......

امید که پذیرا باشی.

سپاس دار ، آنکس را که به تو نیاز ندارد و دوستت دارد... .!!