دیروز که:

بودی ...... و ...... بودم !

 شانه هایت ،

تنها امید و تکیه گاهم بود

 و سرشک اشکهایم را

پرچین آرزوهایت دامن بود.

برایت  از غم روزگار

گفتم ......و ......گریستم !

 چشمانت بارانی شد

و پر احساس

 در آغوشم گرفتی . !!

امروز که:

هستی..... و..... نیستم !

در نا امیدی و تنهاییت

غمها  چگونه  تسکین خواهند یافت ؟؟

و کدام چشم بر تو باران می بارد ؟؟

اینک که:

 هستی..... و..... نیستم !

ای کاش لااقل شانه هایم ،

تکیه گاه گریه هایت بود.

دلم می سوزد بر تنهاییت !!!

آندم که:

تو هستی.... و .... من نیستم . !!

و دلم می میرد

وقتی که :

 آغوشت خالیست ،

از من ....!!!

ج _ علیخانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: