مردی و زنی ، کنار پنجره ای رو به بهار ، نزدیک هم نشسته بودند.

زن گفت :  « تو را دوست دارم ، تو همواره زیبا و پولدار وخوش پوش بوده ای . »

مردپاسخ داد : « من نیز تو را دوست دارم .

تو اندیشه ای زیبا و دل انگیز ، و چون ترانه ی جاودانه ی رویاهایم بوده ای . »

اما ، زن با ترشرویی از او روی گردانده و گفت :

آقای محترم ... مرا تنها بگذار ...همین حالا ! من نه اندیشه هستم و نه چیزی که در رویاهای

شما می گذرد .!

من یک زن هستم و دلم می خواست آرزو می کردی همسرت ، و مادر فرزندان آینده ات

باشم ... !

بدین گونه آن دو از یکدیگر جدا شدند.

مرد به خود گفت : بنگر که رویای دیگر غبار شد .

و زن گفت : خوب شد .... چه مردی بود ، که مرا غبار و رویا می شمرد . !!

جبران خلیل جبران

نظرات شما عزیزان:

mina

ساعت2:11---1 تير 1391

- [ایمیل]

che sathi negar bude in zan!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: