قمار
با تو در ثانیه ها
کاش دلها در چهره ها بود

زندگی پرنده مشرق زمین فلسفه و عرفان گاهی باید رفت من خودمم عصر نفرین شده


قمار

دیروز را به امید فردا در سنگلاخ زندگی طی کردم

امروز زندانی حسرت دیروزم

خدایا ...  در قمار زندگی باختم

 ستم تا کی ؟ !!

یا دوباره بیافرینم  ...

یا ... بمیرانم !!

ج _ علیخانی

 



نظرات شما عزیزان:

s
ساعت23:12---7 تير 1391
چقدر نوشته ها تون شبیه حال منه

mina
ساعت2:09---1 تير 1391
salammmm aghaye honarmand,matn ha khayli ziba hastan,mersiiii

سروش
ساعت10:47---12 خرداد 1391
ادمها می ایند زندگی میکنند - می میرند ومیروند . اما فاجعه ی زندگی در ان هنگام اغاز میشود که ادمی می رود اما نمیمیرد می ماند ونبودنش در بودن است.....

شاهرخ
ساعت10:17---12 خرداد 1391
دوست بزرگوار گلایه شما از خداوند عجولانه بود ،بعنوان تواناترین آفریننده ماخود میتوانیم آفریدگار زندگانی خویش باشیم وبه روزهای عمر خویش زندگی اضافه کنیم نه اینکه بخواهیم برتعداد روزهای عمرمان بیافزاییم.موفق باشی

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








نویسنده : جعفر علیخانی تاریخ :



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به با تو در ثانیه ها مي باشد.