عصر ما عصر فریبه                       عصر اسمهای غریبه

عصر پژمردن گلدون                      چترای سیاه تو بارون

شهر ما سرش شلوغه                 وعده هاش همه دروغه

آسموناش پر دوده                        قلب عاشقاش کبوده

کاش تو قحطی شقایق                 بشینیم توی یه قایق

بزنیم دل و به دریا                         من و تو تنهای تنها

خونه هامون پر نرده                      پشت هر پنجره پرده

قفسا پر پرنده                             لبای بدون خنده

چشما خونه ی سواله                  مهربون شدن محاله

نه برای عشق میلی                    نه کسی به فکر لیلی

کاش تو قحطی شقایق                بشینیم توی یه قایق

بزنیم دل و به دریا                        من و تو تنهای تنها

اونقده میریم که ساحل                از من و تو بشه غافل

قایق و با هم میرونیم                   اونجا تا ابد می مونیم

جایی که نه آسمونش                  نه صدای مردمونش

نه غمش نه جنب و جوشش          نه گلای گل فروشش

مثل اینجا آهنی نیست                 مثل اینجا آهنی نیست

پس ببین یادت بمونه                    کسی هم اینو ندونه

زنده بودیم اگه فردا                      وعده ی ما لب دریا   

زنده بودیم اگه فردا                      وعده ی ما لب دریا

                        « مریم حیدر زاده »

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: