با تو در ثانیه ها

اهالی مشرق زمین ، آدمیان آفت زده ،
مردمان کوچکی که داد از بزرگی دارند
کسانی که عود می افروزند تا بوی تعفن خود را پنهان کنند
مردگانی که پای بر گورستان خود ساخته خویش دارند
فضای مشرق زمین هنوز آبستن دود بر خواسته از معبد کاهنان است
وآسمان شهرش شرمگین از ستایشگران
مشرق زمین سرزمین آداب و رسوم بندگی ست
و مولود آن در راه است بنام بردگی
در این سرزمین چه راحت زهر در پیمانه ی انگبین دارند
و چه بیباک نقاب بر رخ حقیقت می کشند
تقویم مشرق زمین همه پر آشوب می خورد ورق
مردمانش همه بیمار و افسونگر
گویی که عادت شده این درد بر خشک و تر ... !!

ساعت15:38---8 ارديبهشت 1392

من گم شده ام سالها است در گستره بی اغاز و پایان گاه میابم جواب را در میان انباشت نشیب و فراز بسیار اما افسوس زمان اعتبارش به انتها میرسد و دوباره در این گستره بی انتها من میمانم و دنیایی سوال بی جواب ای کاش میشد در طاعون هویت زمان در رشد شاخه بلوغ و در جستجوی تابش افتاب انفجاری رخ میداد و درخت میتوانست شاخه هایش را پر از گل نماید یا که میشد افتاب همه جا را روشن و گرم نماید اما چه افسوس این تنها یک ارزو بیش نیست پس باز میگویم سالهاست گم شده ام درمیان هزار توی در توی بی جواب و سوال در یافت نور افتاب در میان انبوه تاریک در باریک کوچه تاریک نادانی